Cele, funkcje i zadania pedagogiki specjalnej

Cele pedagogiki specjalnej wg. Lipkowskiego:

humanitarny – jednostce upośledzonej i słabszej należy zapewnić szczególne prawa do pomocy w uzyskaniu pełni rozwoju i uznania w środowisku społecznym; każdy człowiek ma prawo do normalnego trybu życia
wychowawczy - jednostkę upośledzoną należy wszechstronnie kształcić i umożliwić jej optymalny rozwój, aby jak najlepiej mogła spełniać swoje zadania społeczne
ekonomiczno - utylitarny – jednostkę upośledzoną należy przygotować jak najlepiej do przyszłych sytuacji w pracy zawodowej (przygotowanie do pracy i życia)
antropologiczny – dążenie do maksymalnego usamodzielnienia jednostki upośledzonej i aktywnego jej udziału w realizowaniu zadań społecznych.

Cele i zadania wg Kościelaka:

maksymalne i wszechstronne ukształtowanie całej osobowości jednostki niepełnosprawnej
najlepsze przystosowanie jej do życia w społeczeństwie
osiągnięcie jak najpełniejszego usamodzielniania we wszystkich jego postaciach i zakresach (samodzielność motoryczna, psychiczna, materialna, zawodowa i terytorialna)
docenianie ważność i znaczenia poczucia kontroli i samooceny, które są podstawą adekwatnej do rzeczywistości samoakceptacji, samokierowania, samorealizacji.


Pedagogika specjalna bada rzeczywistość wychowawczą w pewnych aspektach (wg Sękowska):

etiologia (przyczyny)
profilaktyka (zapobieganie)
fenomenologia (zjawiska i objawy towarzyszące niepełnosprawności))
terapia (korygowanie, usprawnianie, leczenie, wychowanie)

Funkcje pedagogiki specjalnej:

opisowa - opisuje zjawisko niepełnosprawności, specyfika
teoretyczna – doświadczenia w postaci pojęć, przełożone na teorie
praktyczna – konkretne działania
normatywna - ustalanie norm, zasad, celów; ustalenie cech nauczyciela

Żródło: http://pedagogika-specjalna.wyklady.org/index.php?a=material&id=136#dalej