Systemy kształcenia osób niepełnosprawnych w Polsce

Systemy kształcenia osób niepełnosprawnych w Polsce

Obecnie w naszym kraju istnieją równolegle dwa systemy kształcenia:
1. system kształcenia specjalnego,
2. system kształcenia integracyjnego.
Charakterystyka systemu kształcenia specjalnego.Jest to elastyczny system udogodnień dydaktycznych i wychowawczych stosowanych wobec osób, które bez specjalnej pomocy nie mogłyby osiągnąć pełni rozwoju.

Składniki systemu:
1. przedszkola specjalne,
2. podstawowe szkoły specjalne z gimnazjami,
3. placówki kształcenia postgimnazjalnego,
4. zespoły szkół specjalnych,
5. specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze składające się zazwyczaj z przedszkola, szkoły podstawowej i gimnazjum szkół postgimnazjalnych z internatem.

Kategorie osób niepełnosprawnych, dla których istnieją placówki specjalne:
1. na poziomie przedszkolnym:
- dla niewidomych,
- dla osób z zaburzeniami widzenia,
- dla głuchych,
- dla niedosłyszących,
- dla upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym,
- dla dzieci z zaburzeniami przyswajania (celiakia),
- dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi (z autyzmem),
- dla dzieci przewlekle chorych (przy szpitalach, sanatoriach),
- dla dzieci z dysfunkcjami narządów ruchu.
2. szkoły podstawowe i gimnazja – istnieją dla wszystkich w/w grup poza dziećmi z zaburzeniami przyswajania a ponadto mamy szkoły dla osób wykazujących zaburzenia przystosowania.
Dla osób z umiarkowanym i znacznym niedorozwojem umysłowym stworzono specjalny tok kształcenia w szkołach życia.
3. licea i szkoły zawodowe.



Źródło: http://www.sciaga.pl/tekst/41332-42-pedagogika_specjalna_notatki